امسال با تمام بدی هایش گذشت و سال جدید آمد سالی با اتفاقات جدید زندگی جدید اما تنها چیزی که هیچ فرقی نکرده است ما انسان ها هستیم موجوداتی که زیاد موجود نیستند آدم هایی که گاهی به خودشان نیز رحم ندارند، آدم هایی که نقاب بر صورت می زنند و یه روز و یه وقت آن نقاب کنار می‌رود ، وای به حال آن روز! به خودمان می آییم و می بینیم که تکیه گاهمان نابود شده دیگر عصایی نیست تا با آن دل به تاریکی شب ببندیم دیگر هیچ تکیه گاهی نیست و ناچار عصای خود را به دست شب تاب ها می

آدم های عجیبی هستیم وقتی به کسی علاقه مند میشیم طرف مقابل علاقه ای بهمون نداره یا اصلا لیاقت مارو نداره اما کسی به ما علاقه مند میشه ما ازش خوشمون نمیاد ، تاکسی هست قدرشو نمی‌دونیم وقتی می‌ره دو دستی می‌زنیم تو سرمون و میگیم ای وای تنها شدیم! قلب آدم هارو میشیم و راحت ازش رد میشیم! حتی فراموش می‌کنیم دلی رو شدیم اما یه روز یه جا یه ساعت یه وقت یکی میاد و دلمون و می‌شکنه و میره اونوقت می فهمیم زمین چقدر گرده! اونوقت می فهمیم چرخ روزگار می‌چرخه و یه